Ronde 582  van de Onafhankelijke Radioamateurs Brabant “ORB” 03-08-2016

* Goedenavond zend, en luisteramateurs,

U kijkt weer naar de woensdagavond ronde.

En wij proberen u, zoals bij elke ronde weer wat nieuws te brengen.

Elke éérste dinsdag van de maand is er een “besloten” bijeenkomst

van de vriendenkring.

Deze worden gehouden in het scoutinggebouw van Rey de Carle,

Bladelstraat 2 in de wijk Reeshof te Tilburg.

Op deze avonden is onze QSL manager aanwezig.

De bijeenkomsten hebben een vriendschappelijk karakter, waar we

Ervaringen kunnen uitwisselen, gewoon gezellig bij elkaar kunnen zijn.

Wat bijkletsen, met af toe een lezing.

En….Dat willen we graag zo houden

Onze ronde leider. is vanavond weer Johan PD2JCW.

*Nieuws : Elke eindtrap moet voorzien zijn van filters om de hogere harmonischen uit te filteren

en zo te voldoen aan de machtigingsvoorwaarden.

In de regel zijn dat laagdoorlaatfilters, want onder de zendfrequentie valt niets te filteren.

Bij de opbouw van direct conversie ontvangers zie je dat deze vaak aan de ingang een extra bandfilter hebben,

zodat je ook de ongewenste signalen onder de gebruikte band uit de ontvanger houdt.

Dit is vooral noodzakelijk bij direct conversie ontvangers met de NE602 aan de ingang,

omdat het 3e orde intercept punt van deze chip beroerd is.

Teveel signaal aan de ingang geeft dan al gauw problemen,

dus dat moet je zoveel mogelijk voorkomen.

Het probleem is alleen dat als je een multiband-DC ontvanger wilt bouwen,

je niet alleen het laagdoorlaatfilter maar ook het bandfilter moet omschakelen.

Ik vroeg me dus af of het niet mogelijk was om een bandfilter te maken

dat ik zowel voor de zender kon gebruiken als voor de ontvanger.

Daarbij is het grootste probleem de verliezen in zo'n filter.

Dat vertaalt zich onmiddellijk in minder Watts in de antenne.

En verder was ik niet van plan om fysiek grote onderdelen

zoals dikke ringkernen en condensatoren met kiloVolt specificaties toe te passen,

omdat ik niet kwijt kon in het kastje dat ik voor ogen had.

Op zoek naar een geschikte topologie experimenteerde ik met het programma Elsie,

dat vrij op internet verkrijgbaar is en het ontwerpen van filters een eenvoudige zaak maakt.

Ik koos daar voor een "Mesh Capacitor coupled Band Pass filter".

Voor de "orde" van het filter koos ik 2.

Meestal is "orde" het aantal frequentiebepalende componenten in een filter,

dus spoelen en condensatoren, maar in dit geval is het aantal filtersegmenten,

waarbij een segment gevormd wordt door een seriekring met een condensator en een spoel.

De opeenvolgende segmenten krijgen dan een condensator naar massa.

Ik begon met het berekenen van een 80m filter met een centerfrequentie van 3600kHz

en een bandbreedte van 700kHz, en dat leverde het volgende schema op.

Voor de condensatoren in de seriekring nam ik 270pF,

en de condensator van 759pF werd samengesteld middels een parallelschakeling van 680pF en 82pF.

Dat maakt 762pF en dat is dicht genoeg bij 759pF (binnen 0,5%).

De berekende response van het filter ziet er dan uit als in bovenstaand plaatje.

Slechts 0,28dB doorlaat-demping, en dat vond ik acceptabel.

Het filter volgens schema gebouwd, en vervolgens gemeten met mijn Sweeperino.

En dat gaf onderstaand resultaat. 3,6dB demping!

Dat betekent meer dan de helft van het vermogen weg in het filter!

Dat is wel héél veel.

Misschien had Elsie het fout.

Dus modelleerde ik het filter in RFSim99,

een programma waarmee je schakelingen kunt doorrekenen.

De response van RFSim99 was nagenoeg gelijk aan Elsie,

zie onderstaand plaatje. Slechts 0,1 dB demping, dus aan de berekening lag het niet.

Ik had voor de spoelen T50-2 kernen gebruikt.

Dan moeten er 44 windingen op de kern.

Misschien was dat een probleem?

Dus getest met FT50-43 kernen.

Dan hoeven er maar 5 windingen op, maar het resultaat was hetzelfde.

Wat ik ook probeerde, ik kreeg het filter niet goed.

Het vergroten van de bandbreedte scheelde wel iets in de demping,

maar het kwam bij lange na niet in de buurt van de beloofde 0,28dB

Opmerking bij de Sweeperino response: houd hierbij in het achterhoofd dat ik intern mix met 80MHz.

Zie ook de beschrijving van de Sweeperino in het juninummer van de RAZzies.

Je moet dus 80MHz van de frequentieschaal langs de X-as aftrekken.

Dit ontwerp leek het niet te gaan worden.

Dus verder gezocht op internet, en uiteindelijk liep ik tegen de ontwerpen van YU1 LM aan.

Hij beschreef een reeks bandfilters van 1 60-6m met als bijzonderheid

dat alle drie de zelfinducties in het filter dezelfde waarde hebben.

Daarbij kwamen die waarden ook nog eens lager uit dan bij de Mesh filters,

waardoor minder windingen op de kernen nodig waren.

En volgens specificaties was de doorlaatdemping in de orde van 0,3dB.

Alleszins de moeite waard om hier eens mee te experimenteren.

Ik begon weer met het 80m bandfilter, en keek met de Sweeperino hoe dit filter zich gedroeg.

In de screenprint is de verzwakking bij het resonantiepunt niet meegenomen,

maar de top is gekalibreerd op +3dBm.

De uiteindelijke verzwakking leek in eerste instantie rond de 1,3dB uit te komen.

Niet wat beloofd was, maar nog altijd beter dan de 3,6dB demping van het Mesh filter.

1,3dB kan ik op 80m wel missen.

Maar wat doen de andere banden?

Ik had filters nodig voor 80m, 60m, 40m, 30m en 20m.

Zoals je kunt zien, had YU1 LM niet voorzien in de waarden voor een 60m filter.

Maar ik had ook geen formule waarmee ik zo'n filter kon berekenen.

Ook hier bracht RFSim99 uitkomst: ik interpoleerde wat waarden tussen het 80m

en 40m filter, en na wat spelen met de condensatoren en spoelen kwam daar onderstaand schema uit.

Ook hier weer alle spoelwaarden hetzelfde, en ook de rest van de opzet is gelijk aan de andere filters.

Het berekende resultaat en het gemeten resultaat zie je op de volgende pagina.

Filter response zoals berekend met RFSim99.

De center frequentie komt uit op 5,36MHz en dat ligt aardig in de 1 00kHz brede band

zoals we die nu in Nederland mogen gebruiken.

Hier kloppen de DIFF waarden wel, wat betekent dat de gemeten verzwakking 0,6dB is.

En dat is heel acceptabel.

Dus ook 40m gemaakt, en dat leverde onderstaand resultaat op.

Volgens de meting 1 dB bij 5,866MHz, en dat was 0,8dB bij 7MHz.

Ook prima voor mij.

Hierboven zie je het 30m filter, en hieronder het 20m filter.

Ik zie twee veranderingen naarmate de frequentie hoger wordt:

de absolute bandbreedte van de filters neemt toe met de frequentie,

en de rechter flank van het filter neemt af.

Nou zit de meeste rotzooi altijd. onderin het HF spectrum,

maar het is wel iets om rekening mee te houden.

Het -20dB punt ligt bij het 20m filter pas bij 21 MHz en het -30dB punt bij 25MHz.

De onderdrukking van de tweede harmonische is ca. 36dB

en dat is genoeg om aan de machtigingsvoorwaarden te voldoen

(mits de tweede harmonische tenminste 4dB onder de draaggolf ligt).

Ik heb nooit achterhaald waarom die Mesh filters niet werkten.

De noodzaak was er niet, omdat de filters van YU1 LM deden wat ze moesten doen.

Voor alle kernen gebruikte ik T50-2 typen.

Sommigen claimen dat je vanaf 7MHz beter T50-6 kunt gebruiken,

maar zoals de grafieken laten zien doen deze kernen het uitstekend.

Bij 0,6dB doorlaatdemping hou ik 4,35 van de 5W over.

En zelfs bij 1 dB blijft er 4 van de 5W over.

Dat merkt niemand aan de andere kant.

Was ik nog naar 1 ding nieuwsgierig.

Zoals ik schreef, was het de bedoeling dat dit filter zowel voor zenden

als voor ontvangen gebruikt ging worden.

Bij zenden worden beide kanten van het filter afgesloten met 50 Ohm,

maar bij ontvangen wordt de belasting gevormd door de 1 500 Ohm ingangsimpedantie van de NE602.

Blijft er dan nog wel wat over van de filter karakteristiek?

Om het effect daarvan te bepalen, veranderde ik de uitgangsweerstand

van het 60m filter in 1k5, zie onderstaand schema.

Het resultaat is zichtbaar in de schermafdruk op de volgende pagina:

het uitgangssignaal stijgt bijna 6dB!

De vorm van het filter verandert nauwelijks en dat was waar het mij eigenlijk om ging.

Dat valt helemaal niet tegen, en dat maakt dit filter heel geschikt voor de toepassing zoals ik die voor ogen had.

Het berekenen van het aantal windingen voor de diverse zelfinductie kan je doen met de Ring Core Calculator.

Probeer het maar eens! Berekende filter response als 1 kant afgesloten wordt met 1 500 Ohm.

Bijna 6dB winst en geen rare veranderingen in de filter karakteristiek.

Al de genoemde schema’s vind u bij de Bron

http://www.pi4raz.nl/razzies/razzies201608.pdf  PA3E

*OPA Vonk En Pim

Pim stond met een grote ringkern in zijn handen die hij aan alle kanten aan het bestuderen was.

"Waar kijk je naar?" informeerde Opa, die voor de gelegenheid zijn soldeerbout terugzette in zijn standaard.

"Wat dit moet voorstellen", antwoordde Pim.

"Het lijkt op een soort uitgangstransformator voor een eindtrap, maar iets zegt me dat het dat niet is".

Opa knikte bevestigend.

"Dat is het ook niet, het is een Balun." Pim fronste een wenkbrauw.

"Een samentrekking van BALanced, UNbalanced", ging Opa verder.

"Wordt in de antennetechniek gebruikt om van een gebalanceerde antenne

naar een ongebalanceerde voedingskabel over te gaan.

Worden magische krachten aan toegeschreven, maar hebben dat niet.

Integendeel, bij verkeerd gebruik doen ze meer kwaad dan goed.

Helaas weten maar weinig amateurs wanneer ze kwaad doen".

Nu ging ook Pim's tweede wenkbrauw omhoog.

"En om het nog makkelijker te maken, is er ook de UNUN", vervolgde Opa.

"Daar is sprake van als een ongebalanceerde bron aan een belasting gekoppeld wordt

die niet ongebalanceerd, maar ook niet gebalanceerd is.

Dan spreek je van een "unun" (unbalanced to (partly) unbalanced),

"common mode choke", "Line isolator" of "common mode suppressor".

Met de UNUN kan je ook RF ground loops onderbreken.

Het onderbreken van ground loops heeft tot gevolg dat de Common Mode stroom afneemt.

Dit vermindert de kans op het binnendringen van ongewenste signalen van buitenaf".

Opa zag Pim's blik nu ook glazig worden, en dat was het teken dat hij teveel in één keer probeerde te vertellen.

"Ik zal je het verschil tussen common mode en differentiaal mode proberen uit te leggen", zei Opa.

"Kijk naar het plaatje hieronder.

Daar zie je een typische Balun opstelling.

Aan de linkerkant kan je je voorstellen dat dat de zender is:

die heeft meestal een ongebalanceerde aansluiting.

Stel je dan voor dat aan de rechterkant een dipool antenne aangesloten is.

Je spreekt van Common mode als beide poten van de dipool - hier voorgesteld als Zx en Zy -

dezelfde spanning oppikken en dus op hetzelfde moment positief of negatief worden.

U2 en U2' zijn dan gelijk, en het gevolg is dat

er in de Balun transformator geen veld opgewekt wordt.

Je spreekt van Differentiaal mode als de poten van de dipool een verschillende spanning oppikken.

Dan wordt er wél een veld opgewekt in de Balun transformeren

en dus energie overgedragen aan de set.

Als de balun gebruikt wordt om een gebalanceerde lijn aan een niet gebalanceerde lijn te koppelen,

dient I1 = I1’ en I2 = I2’ te gelden.

Anders gezegd: de common mode stroom dient in beide voedingslijnen 0 A te zijn.

Is dit niet het geval, dan zal ten gevolge van de ongelijkheid een magnetisch veld rond de kabel ontstaan.

In geval van HF toepassingen zal dit eveneens gepaard gaan met een common mode spanning.

Voor iedere voedingskabel die niet moet stralen moeten de stromen

door de geleiders van de kabel/lijn elkaar opheffen.

De opgewekte magnetische velden heffen elkaar dan op.

Alleen heel dicht bij de kabel/lijn kan een veld waargenomen worden.

Bovenstaande gaat ook op voor coaxiale kabels.

Als de stroom in de binnengeleide niet gelijk en tegengesteld is aan de stroom in de afscherming,

ontstaat een Elektro Magnetisch veld buiten de kabel, hoe goed die kabel ook is.

Hoe zit het dan bij een gebalanceerde voedingslijn waarbij de stromen wel gelijk zijn,

doch de spanningen niet exact tegengesteld aan elkaar zijn?

Het is niet mogelijk om over afstanden die niet meer klein zijn t.o.v.

de golflengte de stromen exact tegengesteld aan elkaar gelijk te houden

en de spanning op de draden niet.

Dit komt omdat de twee draden van de voedingslijn,

altijd een capaciteit ten opzichte van de omgeving hebben.

Als de spanning op beide draden niet exact tegengesteld aan elkaar is,

is er een netto capacitief effect naar de omgeving.

Dit levert een common mode stroom op welke straalt.

Kortom in een gebalanceerde voedingslijn dienen zowel de common mode stroom

als spanning nul te zijn als je niet wilt dat de lijn straalt.

Bij een coaxiale kabel is volledige onbalans in de spanning juist noodzakelijk.

De binnengeleide van een coaxiale kabel heeft

uitsluitend een capacitieve koppeling naar de mantel.

De capacitieve stroom ten gevolge van het spanningsverschil tussen de mantel

en binnengeleide, wordt netjes via de buitengeleider afgevoerd.

De buitengeleider heeft echter wel capaciteit ten opzichte van zijn omgeving.

Spanning op de buitenmantel heeft daardoor direct een capacitieve stroom naar de omgeving tot gevolg.

Omdat bij coaxiale kabels de Common Mode stroom de neiging heeft

om aan de buitenkant van de afscherming te lopen, wordt Common Mode stroom

bij coaxiale kabels "mantelstroom" genoemd.

In onderstaande figuur is een praktische uitvoering weergegeven

op basis van een transformator met midden aftakking.

Het gedrag van de balun wordt sterk bepaald door wat men met de midden aftakking doet.

Er zijn grofweg twee typen baluns.

1. Een type dat de ingangsspanning omzet in twee spanningen

welke ten opzichte van een zekere ground exact in tegenfase zijn.

Ofwel U2 ’ = -U2 (ook als ZX en ZY niet aan elkaar gelijk zijn).

Dit is de spannings balun.

2. Een type dat de stromen I 2 en I 2 ’ aan elkaar gelijk houdt

(ook als ZX en ZY niet aan elkaar gelijk zijn).

Dit is de stroombalun, of current balun.

Daarnaast kan een balun een impedantie-transformatie uitvoeren.

Type 1 Balun. De midden aftakking is aangesloten op klem 1 (de mantel van line 1).

Als de transformator goed gewikkeld is en ZX = ZY , geldt U2 ’= -U2 en dus ook: I 2 ’ = I 2 .

Ofwel de netto stroom door line 2 is 0A.

Dit betekent dat het stukje transmissielijn niet straalt

(er is geen resulterend elektrisch of magnetisch veld).

Als de som van de stroom door de aansluitingen 2 en 2’ 0A is,

is ook de som van de stroom door 1 en 1’ = 0A (volgens de wet van Kirchhoff).

Dit betekent dat er geen resulterend magnetisch veld wordt opgewekt.

Omdat line 1 afgeschermd is, is er ook geen resulterend elektrisch veld

ten gevolge van de binnen geleider van line 1.

Zowel de ongebalanceerde als gebalanceerde lijn wekken praktisch gezien

geen E en H velden op. (Elektrische en magnetische velden).

Kijk maar eens naar het plaatje en laat het doordringen.

Laten we eens aannemen dat ZCOM relatief laag is en ZX < 0.5ZL .

In dat geval zal nog steeds gelden U2’ = -U2.

Maar nu geldt: I2’> I2: er is een common mode stroom (die door ZCOM gaat).

Het gevolg is dat een resulterend magnetisch veld opgewekt wordt:

het stukje gebalanceerde lijn zal stralen.

Doordat I2’en I2 nu niet meer gelijk zijn,

moet door de midden aftakking een stroom gaan lopen (de verschilstroom).

De midden aftakking zit vast aan klem 1, weet je nog?.

De verschilstroom wordt nu onttrokken aan de kabelmantel van lijn 1.

Daardoor zal I1’ niet meer gelijk zijn aan I1.

Door de ongebalanceerde transmissielijn gaat een common mode stroom lopen,

dus is er een resulterend magnetisch veld.

Deze lijn zal nu eveneens een H-veld opwekken (dus stralen).

Aangetoond kan worden dat de common mode stroom die in het stukje niet gebalanceerde Lijn 1 loopt,

voor het overgrote deel door de afscherming loopt

(bij transmissielijn met massieve afscherming aan de buitenkant van de afscherming).

Als gevolg van deze stroom ("mantelstroom"),

ontstaat door de zelfinductie van de kabelmantel eveneens een spanning

over de mantel (ten opzichte van aarde). Ondanks dat de kabel afgeschermd is,

ontstaat een E- en H-veld!

Onbalans in de gebalanceerde belasting, resulteert bij dit type baluns

zowel in ongewenste uitstraling van de gebalanceerde als niet gebalanceerde lijn.

En als lijnen stralen, zijn zij ook gevoelig voor extern aangebrachte velden (reciprociteit, ofwel omkeerbaarheid).

Onbalans in de belasting heeft tot gevolg dat de beste kabels hun goede eigenschappen verliezen.

Het Common Mode probleem in de linkerlijn (kabel) is te verhelpen door de midden aftakking te verbinden

met de ground van ZCOM (en niet met klem 1 van de balun).

Op een printplaat is dit vaak mogelijk, maar bij antennes heb je vaak niet de beschikking over de ground van ZCOM .

Type 2 Balun Type twee baluns zorgen dat I 2 ’= I 2 .

Ofwel de netto stroom (de common mode stroom) door de uitgangsklemmen van de balun = 0A.

De midden aftakking wordt nu opengelaten (dus kan zweven t.o.v. ground).

U2 ’ = -U1 , maar U2 ' -GND <> U2-GND zodra er onbalans in de belasting is.

Als ZX kleiner is dan ZY zal, omdat I 2 ’= I 2 , de spanning over ZX wat kleiner zijn dan de spanning over ZY .

Ofwel er ontstaat een common mode spanning.

Deze common mode spanning zal op enige afstand rechts van de balun leiden

tot common mode stroom in lijn 2 (capacitieve stroom naar de omgeving).

Het gevolg is dat de gebalanceerde lijn op enige afstand van de balun zal stralen.

Lijn 1 zal niet stralen omdat als I 2 ’= I 2 ook geldt: I 1 ’= I 1 .

Omdat het hier een afgeschermde kabel betreft, zal dit voor de hele kabel gelden.

Conclusies Baluns die balancering in de uitgangsspanning proberen te forceren (spanningsbaluns),

zorgen ervoor dat in geval van onbalans in de belasting zowel de gebalanceerde

als niet gebalanceerde line een resulterend E- en H-veld opwekken (dus stralen).

Als je kunt beschikken over de ground van ZCOM , kan je ongewenst stralen van line 1 voorkomen.

Baluns die balancering in de uitgangsstroom proberen te forceren (stroombalun),

 zorgen in geval van onbalans, dat alleen line 2 zal stralen.

In line 1 ontstaat geen common mode stroom en deze zal daardoor niet stralen.

 Alleen dicht bij de balun zal door lijn 2 geen H-veld opgewekt worden.

De stroombalun kan gebruikt worden om een ongebalanceerde bron

aan een ongebalanceerde belasting te koppelen waarbij tussen de bron

en belasting een common mode spanning aanwezig is.

Door deze eigenschap worden stroombaluns ook "UNUN"

genoemd (UNbalanced to UNbalanced).

In geval van antennetoepassingen hebben stroom balun's in de meeste gevallen de voorkeur.

Als een belasting namelijk gebalanceerd is, zal zowel spanning als stroom gebalanceerd zijn

(geen Common Mode componenten).

Bij andere belasting dan gepland zal een stroombalun

in de regel voor minder common mode problemen zorgen dan een spannings balun.

Grootte van de common mode spanning.

Hoe hoger het impedantieniveau, hoe hoger de spanning over ZCOM kan zijn.

1 00W in 50 Ohm is 71 Vrms, maar 1 00W in 600 Ohm is 245 Vrms.

Hoge impedanties resulteren in hoge spanning over ZCOM .

Een goede balun maken voor een 600 ohm impedantie

is dan ook een stuk lastiger dan voor 50 Ohm impedantie.

Een balun aan een halve golf dipool kan zeer weinig verlies geven.

Dezelfde balun aan een hele golf dipool kan zich als dummyload gedragen

omdat de spanning over de wikkeling dan in de orde van een factor 8 hoger is.

Zowel het eerste als het tweede plaatje suggereren dat de spanning over ZCOM

nooit groter zal zijn dan U2'-2 (ofwel de uitgangsspanning).

En dat is niet zo.

Zowel ZX , ZY als ZCOM kunnen reactieve componenten (spoel, condensator)

bevatten waardoor opslingering kan ontstaan voor de common mode spanning (= spanning over ZCOM ).

De common mode spanning kan daardoor véél hoger zijn dan de differentiaal mode spanning (=U2'-2 ).

Dit is standaard het geval bij antennes die niet in het midden gevoed worden.

Denk aan: Windom, FD3, FD4, ook Off-Center Fed dipole (OCF dipole) genoemd.

Relatief hoge CM spanning aan de antenne zijde van een balun kan ook ontstaan bij ogenschijnlijk gebalanceerde

(symmetrische) antennes die scheef hangen of aan een zijde dicht tegen een obstakel zitten.

De spanning die over de balun staat (dus Ucom­sec ­Ucom­prim ), bepaalt hoe goed de balun moet zijn.

Een balun in situatie A kan doordoor heel anders functioneren dan dezelfde balun in situatie B.

Hoe lager de common mode stroom ter plaatse van de balun moet zijn, hoe beter de balun moet zijn.

Zowel type 1 als type 2 baluns kunnen gemaakt worden m.b.v. conventionele transformatortechnieken.

De laagste frequentie waarbij de werking nog naar behoren is,

 wordt bepaald door de zelfinductie van de wikkelingen (in de praktijk moet de impedantie

ongeveer 4x de aangesloten impedantie hebben, dus 200 Ohm bij een 50 Ohm zender).

De hoogste werkfrequentie wordt bepaald door de mate van koppeling (beïnvloedt de spreidingszelfinductie),

draadlengte, capaciteit tussen de windingen en de capaciteit tussen de primaire en secundaire wikkeling.

De dissipatieve demping (dus niet de demping door misaanpassing)

wordt veroorzaakt door: capacitieve verliezen in het isolatiemateriaal van het wikkeldraad,

capacitieve verliezen in het kernmateriaal, magnetische kernverliezen,

verliezen door de draadweerstand (skin effect).

Baluns en antennes

Veel baluns worden gebruikt in breedband transistor eindtrappen voor zenders en in antennes.

Bij het gebruik van Baluns in antennes wil nog wel eens het een en ander misgaan.

Een aantal zaken passeren de revue:

Een antenne, vooral de relatief smalbandige antennes,

wekken een redelijk sterk nabij veld op.

Denk bijvoorbeeld aan een halve golf dipool of een resonante “inverted V”.

Het door de antenne opgewekte E- en H-veld induceert uitsluitend geen common mode stroom in de kabel,

indien de kabel in het symmetrievlak van de antenne ligt.

De kabel dient in geval van een halve golf of kortere dipool,

de antenne haaks te verlaten over een afstand van tenminste de halve antennelengte,

of een kwartgolf.

Zo niet, dan is iedere inspanning om een goede balun te maken

zonde omdat de antenne rechtstreeks op de kabel instraalt.

Helaas is de ideale situatie niet altijd mogelijk

en blijkt de antenne rechtstreeks te stralen op de kabel.

Indien het E- en H-veld van de antenne sterke Common Mode stroom in de kabel introduceert,

genereert Common Mode stroom vanuit de shack een E- en H-veld rond de antenne (de kabel straalt).

De antenne pikt dit op en zo komt het bij de ontvanger.

De nadelige invloed van Common Mode stroom en spanning op de kabel is te verminderen

door nog één of meerdere "common mode chokes" (mantelstroomfilters, unun's) te plaatsen

op een afstand in de orde van 0.25λ van de antenne.

In veel gevallen bevindt een antenne zich niet vrij van obstakels.

Eén einde bevindt zich bijvoorbeeld dichter bij een obstakel dan het andere einde.

Daarnaast zijn er diverse antennesystemen welke asymmetrisch

gevoed worden (Windom, FD4, etc).

Bij deze antennes is de common mode spanning aanzienlijk hoger

dan de spanning tussen de twee voedingspunten.

Hoe meer asymmetrisch (ongebalanceerd) een antenne wordt,

hoe hoger de common mode spanning wordt,

zelfs al verlaat de kabel/voedingslijn de antenne onder meest gunstige omstandigheden.

Een FD4 levert bij 1 00W input vermogen in orde van 400Vp common mode spanning op.

Hierdoor verandert de ontwerpprocedure in principe niet,

maar de spanning over de balun is aanzienlijk hoger dan 0.5*Vpk .

Het maken van een ferrietbalun die in zo'n situatie nog goed werkt, is best lastig.

Je zult veel ferriet nodig hebben dat ook nog bij de antenne moet zitten

als je wilt dat je kabel niet meestraalt.

De current balun zal een Common Mode impedantie moeten hebben van kOhms.

Als je twisted pair gebruikt, is wellicht een extra sleeve nodig

zodat je draad niet tegen de kern zit (capaciteit, doorslag).

In het algemeen: Spanningsbaluns zullen tot hogere common mode

stroom in de kabel/voedingslijn leiden, dit is meestal niet gewenst.

 Stroombaluns hebben de voorkeur.

Gevolgen van misaanpassing

Met een Transmission Line Transformer kan je alleen maar zeer breedbandige baluns

te maken met impedantieverhoudingen van 1:1, 1:4, 1:9, etc.

Dit betekent dat je soms enige misaanpassing moet accepteren.

Dit is vaak geen probleem.

De antenne zal zelf ook niet over het hele frequentiegebied gelijke impedantie hebben.

Hierdoor is in de regel aanpassing noodzakelijk bij de zender.

 Is breedbandigheid niet zo van belang, maar perfecte aanpassing wel?

Wikkel dan een conventionele transformator, of modificeer je antenne-installatie.

Als je bij het ontwerp van een conventionele transformator zorgt

dat bij de laagste frequentie geldt: ZCORE >3*lijnimpedantie, dan gaat dit heel goed.

Maak ZCORE niet zo groot mogelijk; dit komt het gedrag voor hoge frequenties

en de eigencapaciteit niet ten goede.

Misaanpassing heeft altijd tot gevolg dat of een hogere stroom,

of hogere spanning noodzakelijk is om een zeker vermogen over te dragen.

Antennes die aanmerkelijk korter dan een halve golflengte worden,

hebben een hoge (capacitieve) ingangsimpedantie (honderden Ohms is geen uitzondering).

Dit heeft tot gevolg dat na aanpassing bij de zender,

een veel hogere spanning over de dipoolantenne komt te staan (waarvan de helft “over” de kern valt).

Hou bij het dimensioneren van je balun rekening met eventueel hogere antennespanning t.g.v. misaanpassing.

Het voorkomt dat je kabels smelten door oververhitting van je ferrietkernen.

Het kan ook gebeuren dat je versteld staat van de goede VSWR,

maar al het vermogen wordt verstookt in je kernmateriaal...

Laat me eens een voorbeeld geven met een paar getallen, zodat het wat duidelijker wordt.

Vpk en I pk zijn de maximaal optredende waarden bij de gegeven VSWR

1 00W in 50 Ohm komt overeen met Vpkvswr=1 = 1 00Vp.

Stel je hebt een dipool (met balun boven of onder in de mast)

en die heeft een VSWR=3 op zijn ingang.

Vervolgens ga je met een 50 Ohm kabel de shack in.

De VSWR=3 ga je aanpassen met je tuner beneden

in de shack tot VSWR=1.

De balun kan nu in het ongunstigste geval een spanning ervaren

van 1 00*√3 = 1 73Vpk.

De warmteontwikkeling in de balun zal nu met een factor 3 toenemen.

Ter info: deze 1 73Vp komt overeen met 300W in 50 ohm.

In het gunstigste geval ervaart de balun een spanning van 1 00/√3,

maar dan is de stroom door de balun wel √3 hoger.

Ook als je een balun koopt, dien je naar de VSWR te kijken

die je thuis verwacht aan te treffen.

Dus als je een 1 00W transceiver hebt, en je wil met een tuner een VSWR=1 0

op de ingang van je balun aanpassen, dan heb je een balun van 1kW nodig.

Een optie is om een symmetrische tuner te bouwen/kopen en dan van 50 Ohm

symmetrisch naar 50 Ohm coaxiaal te gaan waarbij de balun altijd VSWR=1 ervaart.

Hierbij is het van belang dat de antenne installatie volledig gebalanceerd (symmetrisch is),

aangezien common mode spanning gewoon over de tuner heen loopt,

ook als je van impedantie wijzigt!

Ga dat voor jezelf maar eens na.

Bij HF (dus zeg maar > 2 MHz), is kernverzadiging nooit een beperkende factor.

De beperkende factor is te veel vermogen stoken in een kleine kern

die daardoor te heet wordt.

In elke kern treden namelijk verliezen op, en die manifesteren zich als warmte.

Met HF toepassing kom je met je fluxdichtheid zelden boven de 30 mT.

Doe je dat wel, dan heb je meestal te veel warmteverlies.

De verzadigingsfluxdichtheid van de door ons gebruikte materialen ligt boven 300 mT.

Als je het voor elkaar krijgt om in bijv. 43 materiaal 300 mT te genereren

op bijv 1 0 MHz, dan wordt de kern zo heet, dat je boven het Curiepunt komt.

Bij het Curiepunt verliest de kern zijn magnetische eigenschappen

en die komen ook niet meer terug.

Loopt de temperatuur erg hoog op, dan kan de kern zelfs uit elkaar spatten.

Gebruik de Mini Ring Core Calculator (staat in de Download sectie van de website,

of google er eens op) om te kijken of je kern niet teveel verlies heeft.

Ook bij common mode chokes, die overigens vaak als balun gebruikt worden,

is kernverzadiging niet aan de orde.

Daar zit dus niet je probleem.

Dan voor de praktijkmensen een voorbeeld van een balun:

A1 en B1 geven het begin van de winding aan.

Wat je ook wel ziet, is een stip die het begin van een winding aangeeft.

Deze Balun gebruikt twee wikkelingen van elk 1 2 tot 1 4

en is gemaakt met tweelingsnoer.

Het schema is waarschijnlijk nog duidelijker dan te tekening.

De wikkelingen worden strak om de kern gelegd en mogen

niet over elkaar heen gewikkeld worden.

B2 en A2 komen aan de bovenkant van de kern, en A1

en B1 komen aan de onderkant van de kern.

Er wordt een kort stukje draad gebruikt om A1

met de binnenader van de coax te verbinden.

Hier zie je dat er gebruik gemaakt wordt van een FT1 40 kern.

Dat lijkt toch een vrij forse kern,

maar laten we eens kijken wat er gebeurt bij een beetje misaanpassing.

Daarvoor gebruiken we de al eerder aangehaalde Mini Ring Core Calculator

en we selecteren de FT1 40.

Onderin vul je 1 2 windingen in en je ziet dat je dan op ongeveer 11 0uH uitkomt.

Nemen we nu als frequentie 3,5MHz, de 80m band.

Dan zie je dat het programma aangeeft dat de reactantie van de spoel dan 241 9 Ohm is,

en dat de maximale flux 80 Gauss mag zijn.

Is de VSWR netjes 1:1, dan hebben we 1 00Vp zoals eerder berekend:

Bij 1 00Vp gaat het precies goed: daar is de flux 66.

Maar als de VSWR 1:3 is, dan staat er dus 300V over de kern.

De flux is dan 1 99, de kern wordt heet en je verliest veel vermogen of de kern spat gewoon uit elkaar.

Zomaar een willekeurig stuk draad aan een balun knopen

en hopen dat de tuner de ergste problemen voor je oplost kan dus wel eens op een teleurstelling uitlopen.

Overigens: hoe hoger de frequentie, hoe gunstiger het plaatje wordt.

Bij 1 8MHz wordt het break-even punt bereikt: de flux mag bij 1 8MHz 39G zijn

en is dat ook bij een VSWR van 1:3.

Daarboven zit je aan de veilige kant.

Realiseer je dus goed wat je doet, experimenteer en meet!

Pas dan weet je of watje bedacht hebt, ook gaat werken.

Anders ben je alleen de atmosfeer maar aan het verwarmen", besloot Opa zijn verhaal.

Pim keek hem met bewondering aan.

 "Heeft U dat allemaal zelf bedacht?'' vroeg hij.

 "Nou, niet helemaal", bekende Opa.

"Dit keer heb ik hulp gehad van Wim Telkamp, PA3DJS,

die al eens iets geschreven heeft over het gebruik van ferrietkernen in breedband baluns.

Hij weet daar veel meer van dan Opa, en zo steek ik ook nog eens wat op", zei hij.

"Nou, ik in elk geval ook.

Het is voor mij aanleiding om eens naar mijn InvertedV te kijken,

want die heb ik nu gewoon met een verloopje aan mijn coax geknoopt",

zei Pim, die aan Opa's veranderende uitdrukking zag dat dat niet helemaal de goede manier was.

"Ga jij dat maar eens goed meten en proberen.

Met wat je nu weet, kom je vast wel met een goede oplossing",

zei Opa, en weg was Pim, op naar een nieuw experiment

Alle schema’s en voorbeelden over dit Item op http://www.pi4raz.nl/razzies/razzies201608.pdf   PA3E

*Hallo Edmond

Enkele maanden geleden kondigde Kenwood een nieuwe porto aan met een nog onbekend type nummer.

Het type nummer is nu bekend gemaakt.    

Op de volgende link staat het FCC test rapport. 

Meerdere info zoals brochures zullen wel snel volgen denk ik

Nee het complete rapport hoeft niet vertaald  en voorgelezen te worden in de ronde. 

 Alleen even vermelden wat het type nummer word (TH-D74A)  

Hoogstwaarschijnlijk zal er ook een "E" versie komen voor Europa dus voor de liefhebbers,

het rapport is hier te downloaden als .PDF file

Waar ik dit heb gelezen dat spreekt dus voor zich..

http://qrznow.com/th-d74a-kenwood-d-star-ht-144220430mhz-test-report/

'73  Frans  PA3CAZ

* D-STAR, deel 3

D-STAR-netwerken

Ook al weet je verder niets van D-STAR- netwerken (wat als je nu doorleest gaat ver-

anderen), dan is het belangrijk om te weten dat deze netwerken bestaan,

en dat er een grote kans is dat jouw repeater deel uitmaakt van zo'n netwerk.

Voor verschillende van die netwerken (REF en DCS) is het verplicht je te registreren;

voor XRF-reflectors is dit niet nodig.

Door jezelf te registreren en je instellingen (in het geval van REF) goed te zetten

zorg je ervoor dat alles niet alleen voor jou, maar ook voor de andere gebruikers

van de repeater goed blijft werken.

Zelfs als met D-STAR alleen directe verbindingen en verbindingen via een repeater

mogelijk zouden zijn, zou deze mode al als een vooruitgang ten opzichte van FM gezien kunnen worden.

Met een bandbreedte die de helft is van een FM-signaal is theoretisch

een halvering van de kanaalafstand in het raster mogelijk, en met een gunstiger

gedrag bij kleine RF-signalen is het mogelijk om grotere afstanden te overbruggen.

Maar D-STAR biedt naast dit alles ook nog eens de mogelijkheid om verschillende

 'netwerkcomponenten' met elkaar te verbinden, zodat verbindingen over de hele wereld mogelijk zijn.

Er bestaan twee netwerken voor D-STAR op 'basaal niveau': G2 en ircDDB.

Het netwerkconcept voor G2 is onderdeel van D-STAR zelf.

De eerste software voor G2 werd echter door Icom meegeleverd met hun repeaters.

G2 bestaat wereldwijd uit een zogenaamde JAPAN TRUST en een US TRUST.

De eerste voor Japan alleen (D-STAR was in het begin ooit alleen bedoeld

voor de ruim 600.000 Japanse zendamateurs), de tweede voor de rest van de wereld.

ircDDB is een alternatief voor G2/TRUST dat een aantal jaren later is ontstaan.

ircDDB is opgebouwd rond een beveiligde IRC-chatserver, waarbij de repeaters,

hotspots en reflectoren de chatters zijn die via IRC met elkaar chatten

alsof het menselijke chatters waren, om zo het netwerk in goede banen te kunnen leiden.

Callsignrouting versus linken van repeaters

Met de twee genoemde systemen kun je

communiceren via callsignrouting, dat wil zeggen op een repeater een doorgang

houden met de call van een tegen station in het UR-register,

waarbij die doorgang dan aankomt op de laatste repeater waar het bestemmingsstation heeft uitgezonden.

In feite is dit D-STAR zoals het vanuit de oorspronkelijke gedachte van de JARL was bedoeld.

Een Amerikaanse amateur, AA4RC, heeft op de manier zoals dat bij IRLP gebeurt

een systeem van reflectors bedacht, D-PLUS,

dat bovenop deze laag met callsignrouting het linken van repeaters mogelijk maakt.

Dat linken gebeurt dus in een hogere laag binnen het bekende OSI-netwerkmodel.

Het D-PLUS-systeem werkt met reflectors waarvan de naam met 'REF' begint.

De eerste zelfbouwrepeaters voor D-STAR maakten, net als de zogenaamde blauwe

dongle, uitsluitend gebruik van de D-PLUS- reflectors (afb. 6).

Doordat die reflectors in een andere laag werken en gebruik maken van callsignrouting,

kon je met die eerste repeaters niet van callsignrouting gebruik maken.

Dat werd pas mogelijk met de komst van ircDDB,

het tweede systeem dat callsign-

routing mogelijk maakt.

Voor callsignrouting zijn US TRUST en ircDDB 100 transparant.

Dat wil zeggen dat je dus wereldwijd iedere amateur kunt bereiken

die op een van deze twee netwerken zit. ircDDB heeft een eigen systeem van reflectors,

waarvan de naam met DCS begint.

Ook de reflectors van zowel D-PLUS als ircDDB zijn onderling transparant;

je kunt vanaf reflectors op het ircDDB-netwerk de reflectors bij D-PLUS linken

en andersom, en dat geldt daardoor dus ook voor de repeaters en reflectors.

Dit is logisch: de links bestaan slechts uit callsignrouting-verbindingen, die in dit geval

niet door de amateurs gemaakt worden, maar door de repeaters

en reflectors die (virtueel) aan elkaar zijn verbonden via callsignrouting.

En omdat ircDDB en G2/TRUST met elkaar verbonden zijn,

moet per definitie die functie ook op een hogere netwerklaag werken.

DExtra en Xreflectors

Tussen het ontstaan van D-PLUS en ircDDB in,

is er geëxperimenteerd met nóg een netwerk: DExtra.

De maker daarvan besloot echter op een gegeven moment de boel niet meer te updaten.

ircDDB is deels gebaseerd op DExtra, dat tegenwoordig als netwerk niet meer bestaat.

De reflectors van DExtra bestaan echter nog wel.

Dat zijn de zogenaamde Xreflectors, reflectors waarvan de naam met XRF begint.

Het leuke van die XRF-reflectors is dat ze met zowel ircDDB als met G2 kunnen linken,

maar dat ze zelf geen netwerk nodig hebben.

De beheerders van D-PLUS en ircDDB kunnen ingrijpen op de reflectors

op hun respectieve netwerk, en zo'n overkoepelend netwerk is er voor XRF niet,

dat functioneert uitsluitend op de hogere OSI-Iaag waarop de repeaters aan elkaar linken

Een XRF-reflector is een programmaatje van ruim 100 k groot, dat met iedere

distributie van de repeatersoftware van G4KLX wordt meegeleverd.

Geef je reflector een naam, laat hem draaien op een pc en zet de bijbehorende

poorten van je router open, en je hebt er een reflector bij. (Beter is het overigens

om zo'n reflector niet op een thuisaansluiting te draaien,

maar ergens in een servercentrum met een grotere bandbreedte tot zijn beschikking).

Bij G2/US TRUST en ircDDB gaan er uitgebreide lijsten met de communicatie

op het netwerk de wereld rond: het 'systeem' moet voor callsignrouting immers steeds weten

op welke repeater een amateur zich bevindt, om zo een oproep op de goede plek te laten terechtkomen.

XRF werkt zonder die onderlaag en hoeft zo ook de gegevens niet te verspreiden.

In Nederland worden in recente jaren hoofdzakelijk een DCS

en een XRF-reflector gebruikt

(afb. 7). Huisreflector

Het is helaas zo dat je een beetje, en soms zelfs heel goed,

moet begrijpen hoe al die netwerken werken als je van de volle kracht

van alle mogelijkheden gebruik wilt maken.

Dat is niet altijd eenvoudig.

Natuurlijk kun je ook stellen dat je perfect tevreden bent met het feit

dat jouw lokale repeater gekoppeld is aan één bepaalde reflector

en daar altijd gebruik van maken.

Veel gebruikers gaan er op die manier mee om, maar er zijn als je wat dieper in de

materie duikt veel meer mogelijkheden.

In het verleden hingen alle repeaters in Nederland vaak aan één reflector.

Tegenwoordig zijn er twee veelgebruikte re- flectors: DCS007B en XRF088B,

waarbij de laatste van die twee ook aan een gelijknamige reflector op DMR gekoppeld is,

zodat daar verkeer tussen D-STAR en DMR mogelijk is.

Door deze spreiding lijkt het minder druk op D-STAR.

Daarnaast zijn er inmiddels meerdere regionale reflectors, die ook druk gebruikt worden.

Aan welke reflector een repeater of hotspot hangt is afhankelijk van de keuze van

de beheerder, die dat overigens vaak van de regionale gewoontes

en van de smaak van de gebruikers zal laten afhangen.

Het is voor gebruikers trouwens eenvoudig om tijdelijk een andere reflector te gebruiken.

Dat kan meestal op meerdere manieren, o.a. via DTMF.

Meestal vijftien minuten nadat een repeater voor het laatst lokaal een signaal

heeft waargenomen gaat een repeater terug naar de 'huisreflector' .

D-RATS

In de loop der jaren zijn er allerlei toepassingen bedacht

voor de zogenaamde slow-data van het D-STAR-signaal.

Bij slow-data gaat het om de 1200 bps aan data die tegelijk verzonden wordt

met de 3600 bps waarin de spraak gecodeerd is.

Deze data worden, samen met de roepnaam informatie en de adresvelden, iedere

uitzending meegezonden.

In deze slow-data worden overigens ook de gegevens van de gps-ontvanger,

voor de D-STAR-variant van APRS, D-PRS, meegestuurd.

Er zijn diverse toepassingen voor gemaakt, waaronder ook een webcam-programma.

Dat functioneerde echter vooral goed bij D-STAR met 128 kbps op 23cm,

vanwege de grotere bandbreedte.

De bekendste en meest gebruikte mode voor data via D-STAR is D-RATS. D-RATS

is een programma om tekst via de D-STAR- infrastructuur te kunnen verzenden. D-RATS

ondersteunt hiermee een chatfunctie, FTP

(het versturen van bestanden), én het versturen van mails met ofwel een bestaand e-mailadres

en interactie met het reguliere internet, óf een roepnaam als bestemming via alleen D-RATS zelf.

Dit alles gaat, als het via hoogfrequent gaat, met 1200 bps; of met 4800 bps, als door

keuze van de DD-modus de spraak van de uitzending wordt uitgeschakeld.

D-RATS kan tegenwoordig ook gebruikt worden uitsluitend via internet,

via zogenaamde ratservers, die speciaal voor dit doel bestemd zijn.

Remco Post PE1 PIP  PA2JDB

* CQ-PA zoekt nieuwe hoofdredacteur  28/07/2016 door PH4X

De VRZA is op zoek naar een nieuwe hoofdredacteur voor haar magazine CQ-PA.

Dat schrijft de vereniging op haar website.

De huidige hoofdredacteur, Tudor (PD2MAC) neemt na 4 jaar afscheid van de redactie.

Onder leiding van Tudor is het papieren magazine omgetoverd

tot een online magazine dat tegenwoordig ook voor niet-leden van de VRZA online te lezen is.

Het bestuur van de VRZA zoekt als opvolger een teamplayer die het redactieteam aanstuurt,

motiveert en het ook leuk vindt om zelf af en toe iets te schrijven.

Daarnaast moet de kandidaat samenwerken met de webredactie

en de verenigingszender PI4VRZ/A en de banden versterken.

Meer informatie is te vinden op de website van de VRZA.

Hamnieuws. PA3E

* Agentschap Telecom trekt 229 roepletters in 29/07/2016 door PH4X

Agentschap Telecom heeft deze week 229 roepletters ingetrokken.

Vermoedelijk heeft de toezichthouder een opschoning in de database gehouden

en de licenties van zendamateurs ingetrokken de jaarlijkse kosten

voor toezicht á € 31 niet voldaan hebben.

De mutatie is uitgevoerd op dinsdag 26 juli jl.

en waren een dag later zichtbaar in de database.

Enkele zendamateurs geven echter aan hier niet van op de hoogte te zijn.

Staan je roepletters in deze lijst en is niet bekend dat deze ingetrokken zijn,

neem dan contact op met Agentschap Telecom.

Kijk alvorens dit te doen in het gebruikersregister om te zien

of de adresgegevens wel correct vermeld staan.

Het gaat om deze roepletters:

PA0FRX, PA0JNI, PA0PCL, PA0RMJ, PA0RYS, PA0SKW, PA1AAE, PA1AGB,

PA1ALI, PA1DEK, PA1EV, PA1HJ, PA1HUT, PA1HW, PA1JG, PA1KC, PA1KSR,

PA1LCS, PA1TKB, PA1VN, PA1XOR, PA1YRA, PA2BV, PA2GJ, PA2LA, PA2O,

PA3AAN, PA3AOO, PA3AZD, PA3CCT, PA3CNQ, PA3CTX, PA3CZK, PA3DBX,

PA3DCP, PA3DDE, PA3DEH, PA3DUY, PA3DYX, PA3DZN, PA3EUJ, PA3EVN,

PA3EWK, PA3FDK, PA3FEF, PA3FGF, PA3FUL, PA3GEB, PA3GKM, PA3GNP,

PA3GSK, PA3GTU, PA3GTV, PA3GVF, PA3GVR, PA3GVT, PA3GWB, PA3GYR,

PA3HM, PA3LEO, PA3MR, PA3MRX, PA3OZO, PA3SHF, PA3ULK, PA3WJT, PA4AA,

PA4DA, PA4KW, PA4MX, PA4NNX, PA4V, PA5BAS, PA5LV, PA5MC, PA5NIQ,

PA5RD, PA5U, PA5WPM, PA7AA, PA7HK, PA7PCH, PA7RJ, PA7Z, PA8O, PA9RX,

 PA9WOR, PB0B, PB9ZR, PC1A, PC1STE, PC2DX, PC3A, PD0BEH, PD0EAW,

PD0FUN, PD0GDV, PD0HAI, PD0HTJ, PD0JP, PD0LHW, PD0MLR, PD0NAB,

PD0NAD, PD0NZH, PD0POZ, PD0PUW, PD0PZ, PD0RMF, PD0RPG, PD0RTT,

PD0RVW, PD0SEK, PD0TOY, PD0TR, PD0WHE, PD0WM, PD0WMZ, PD0YLL,

PD1ABJ, PD1ABR, PD1ACD, PD1AEE, PD1AHQ, PD1AIO, PD1ALX, PD1AOD,

PD1APP, PD1D, PD1DL, PD1FB, PD1LTZ, PD1SGH, PD1SM, PD2ARO, PD2AYZ

, PD2DAF, PD2FJ, PD2GFR, PD2HAB, PD2HVJ, PD2JAN, PD2MJB, PD2NAN,

PD2PG, PD2ROB, PD2RZ, PD2SKZ, PD2WAN, PD2WLC, PD3AEB, PD3CAT,

PD3EEF, PD3HD, PD3JS, PD4CNX, PD4JA, PD4VDW, PD4ZU, PD5AH, PD5T,

PD7AJH, PD7BDN, PD7DIG, PD7FWB, PD7HMJ, PD7ROM, PD8DX, PD9BAA,

PD9WCU, PE1AQN, PE1AQP, PE1ASQ, PE1AYP, PE1AYX, PE1BYH, PE1CUO,

PE1DHA, PE1DMN, PE1EDI, PE1FFB, PE1GRH, PE1HPA, PE1IJE, PE1IML,

PE1IQH, PE1JCM, PE1JGW, PE1JPY, PE1KYQ, PE1LDC, PE1LHV, PE1LKO,

PE1LOZ, PE1LQI, PE1MHD, PE1MLP, PE1MWX, PE1NMH, PE1NSL, PE1ODK,

PE1OKR, PE1ORV, PE1OVO, PE1OWC, PE1POQ, PE1RCL, PE1RCR, PE1RWV,

PE2B, PE2FL, PE2KFA, PE2M, PE2PCC, PE2R, PE2RWV, PE2ZZ, PE3AA, PE4KLS,

PE5CPU, PE8EDU, PE9AB, PF2T, PF7SV, PF9DC, PH0MAP, PH2MQZ, PH3VOZ,

PH5FAC

Update 31 juli:

Twee van de genoemde roepletters zijn inmiddels weer geregistreerd,

nadat de betrokken zendamateurs na het lezen van deze publicatie actie ondernomen hebben.

Hamnieuws. PA3E

*Bericht van Agentschap Telecom mbt intrekken registraties

Agentschap Telecom laat ons weten:

Zoals u mogelijk inmiddels hebt gehoord heeft het Agentschap Telecom vorige week

in hun database een aantal registraties als beëindigd aangemerkt.

Deze wijzigingen en publicaties daarover hebben tot vragen van radiozendamateurs geleid.

Vergoedingen vanaf 2016

Zoals tijdens Prinsjesdag 2015 bekend gemaakt is moet er per 1 januari 2016 betaald worden v

oor registraties (maritiem en zendamateurs).

In september/oktober 2015 zijn alle registratiehouders daarvan op de hoogte gesteld

middels een brief. Begin 2016 zijn de rekeningen verstuurd.

In maart zijn er herinneringen verstuurd en in april de laatste betalingsverzoeken.

Bij het laatste betalingsverzoek is melding gemaakt van het voornemen tot intrekking in geval

 van het uitblijven van de betaling.

Incasso

Een deel van de registratiehouders (waaronder meer dan 200 zendamateurs)

heeft nog niet aan de betalingsverplichting voldaan.

Agentschap Telecom heeft een incassobureau ingeschakeld

om het verschuldigde bedrag alsnog te innen.

De incassokosten die hiermee gepaard gaan zullen op de betreffende registratiehouders worden verhaald.

Het incassobureau heeft inmiddels een aantal brieven verstuurd waarin de vordering is neergelegd.

Intrekkingsbesluiten

De registraties van de registratiehouders die nog niet aan hun betalingsverplichting

hebben voldaan zullen worden ingetrokken.

Grondslag voor de intrekking is artikel 6, vierde lid, van de Regeling gebruik van frequentieruimte

met meldingsplicht 2015.

Door een samenloop van omstandigheden zijn de betreffende registraties in onze database

reeds als beëindigd aangemerkt, terwijl er nog geen intrekkingsbesluiten zijn verzonden.

De betreffende registratiehouders ontvangen nog deze week een intrekkingsbesluit.

Gevolgen van de intrekking voor radiozendamateurs

radiozendamateurs waarvan de registratie wordt ingetrokken mogen niet langer gebruik

maken van het frequentiespectrum.

De roepnamen van deze radiozendamateurs vervallen en komen beschikbaar

voor andere radiozendamateurs.

Radiozendamateurs die een nieuwe registratie aanvragen moeten

opnieuw een vergoeding betalen voor het resterende deel van 2016.

Uiteraard zal ook de openstaande vordering, inclusief verhogingen en incassokosten,

voldaan moeten worden.

Er is geen garantie dat de dezelfde roepnaam kan worden verkregen.

In de loop van deze week zal er ook een bericht op de website van het AT worden

gepubliceerd over dit onderwerp.

Agentschap Telecom

vrza.nl PA3E  

*Aangetekend schrijven ex-registratiehouders 03/08/2016 door PH4X

Agentschap Telecom liet eerder deze week weten dan de ruim 200 zendamateurs 

waarvan de registratie ingetrokken is nog deze week aangeschreven zouden worden.

Vandaag is de toezichthouder hier echter op terug gekomen.

Hoewel een deel van de mensen deze week inderdaad een schrijven ontvangt, 

zal een ander deel dit pas volgende week ontvangen.

De reden hiervoor is dat de toezichthouder de ex-registratiehouders met een aangetekend schrijven op de hoogte gaat brengen 

dat hun registratie doorgehaald is. Hiervoor moeten veel handmatige acties gedaan worden en dit vergt meer tijd. 

In totaal gaat het om een 1.000-tal registraties, zo valt te lezen op de website.

Dit aantal is inclusief de maritieme registratiehouders.

Hamnieuws. PA3E